فریبرز مرادی" رئیس سازمان آتشنشانی کامیاران صبح امروز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ما  از برخورد اتوموبیل پراید با کامیون باری در مسیر سنندج به کامیاران در روز گذشته خبر داد.

رئیس آتشنشانی و اطفا حریق در این باره اظهار داشت: در کیلومتر 10 جاده سنندج به کامیاران بر اثر سبقت غیر مجاز و سرعت بالای اتومبیل پراید و متعاقبا برخورد شدید آن با کامیون، دو سرنشین پراید در دم جان باختند.

وی افزود: با تماس با این سازمان، گروه های امداد و نجات جاده ایی در محل آماده شده و به همراه نیروهای هلال احمر کامیاران برای بیرون کشیدن پراید از زیر چرخ های کامیون اقدامات اولیه را شروع کردند.

مرادی با اشاره به برخورد شدید پراید از روبرو با کامیون ابراز داشت: بر اثر این برخورد  قسمت موتور پراید در زیر چرخ های کامیون کاملا له شد و نیروهای امدادی از طریق کشش به وسیله وسایل نقلیه دیگر توانستند این دو وسیله نقلیه را از هم جدا نمایند.

رئیس آتشنشانی کامیاران اضافه کرد: با استفاده از "ست هیدرولیک" و "برش هوا و گاز" قسمت های له شده پراید را جدا کرده تا بدن های بی جان سرنشین ها را بیرون بکشیم.

مرادی درباره هویت سرنشینان پراید عنوان داشت: راننده پراید خانومی به نام "گ- دوست محمدی" به همراه پدرش " ق- دوست محمدی" از اهالی شهرسنندج سرنشین اتوموبیل پراید بودند که به بیمارستان سینا کامیاران جهت طی مراحل پزشکی قانونی اعزام شدند.

آیا کسی خبردارد در طی دو روز گذشته مسئولین و مدیران کامیاران در زیر کدام چتر خود را پنهان کرده بودند که به چشم نمی آمدند؛ کسی می داند که چه مقام و منصبی خواستار توضیح عملکرد منفی، بی توجهی و عدم حضورمدیران شهری و شهرسازی در طول بارش های اخیر در سطح شهر شده است..!

به گزارش شاهوخبر؛ با شروع بارندگی های چند روز اخیر دوباره داستان تکراری سیل و آب گرفتگی معابر و خیابان ها ققنوس وار از زیر خاکستر بیرون می خزد و نشانه های بی تدبیری، کم کاری، بی توجهی و... میران شهری و شهرسازی را عیان می سازد.

کاری به اینکه دیشب ستاد بحران کشوری دستور تخلیه بخش هایی از شهر "کوهدشت" را صادر کرده نداریم؛ کاری به شهر ایلام هم نداریم که آنچه خیابان داشته با آب یکسان شده و از بین رفته، اصلا کاری هم به کار آب گرفتگی پل زیر گذر هادی ضیاء الدنی سنندج و بازار قدیمی این شهر و یا به آب گرفتگی معابر مریوان نداریم.

سرو کار ما با شهر کامیاران است که اگر گذشتگان شهر را روی همین چند تپه میانی شهر نمی ساختند با این بارندگی اخیر باید حالا شهر را در میان مزارع سبزی خوراکی "ناو دةروةن" جمع می کردیم.

با اولین بارش ها به جای اینکه آب های روان از داخل جوب ها و جداول کشیده شده رد شود، فی الحال گوشه های آسفالت جاده را و سپس میان کمر آن را در برگرفته و لایه ایی ژل مانند از آب لرزان خیابان ها را در برمی گیرد.

سیلاب به سرعت از میان محله های بالایی شهر می گذرد و به مانند موج های خروشان دریا "خیابان بهشتی" را می پوشاند و بعد از گذر از کوچه های جنوب خیابان خود را به "خیابان صلاح الدین ایوبی" رسانده و از طرف غرب "میدان امام شافعی" شکل جزیره ایی در میان آب ها به خود می گیرد.

شهروندان خیابان امام(ره) دو روزه که از این ور خیابان به طرف دیگر نرفته اند و جالب ترین تصویر، آب گرفتگی میانه "خیابان میثم" دقیقا روبروی شهرداری شهر است که اینجا دیگر نماد بی کفایتی این نهاد شده است.

و البته بی کفایتی دهها مدیر و مسئول حال و گذشته که بدون توجه به هرگونه آینده نگری شهری، شهر را صرفاً با دریافت عوارض ساخت و ساز گسترش دادند و عملاً هیچ کاری برای این شهر رها شده نکردند.

اصلا باز محوطه شهر کامیاران به کنار...، اگردر زیر شُرشٌر باران سیل آسای اخیر به شهرک های اقماری اطراف شهر سفری کوتاه می داشتیم، اوج بی تدبیری مسئولین و ناامیدی شهروندان را می توانستیم سبدسبد برداشت نماییم.

این مناطق که در طی دهه گذشته ساخته شده اند وضعیتی بسیار اَسف بار را تجربه نمودند و آب گرفتگی ساختار همه کوچه ها و خیابان ها را به هم ریخته است، در شهرک های ژوان، بعثت، دادگستری و.. کوچه های شیب دار فراوانی وجود دارند که با اولین بارش سیل آسا، آب به داخل حیاط ها و طبقات همکف ساختمان ها نفوذ کرده و مال و اموال وزندگی آرام این مردمان را بر باد می داد.

و امروز که آرام آرام دوباره بارش جان می گیرد، همین مردمانی که دست ها را برای بارش باران بلند می کردند، زیرچشمی به آسمان می نگرند و در دل دعا می کنند که باران ببارد اما آرام...آرام، زیرا اگر به مانند پنج شنبه و جمعه آب شهر را دربرگیرد باز مدیران در خواب و قیلوله خواهند بود و کسی به داد آنان نخواهد رسید.

راستی کسی می داند در طی دو روز گذشته مدیران شهری کامیاران در زیر کدام چتر خود را پنهان کرده بودند که به چشم نمی آمدند؛ کسی می داند که چه مقام و منصبی خواستار توضیح عملکرد منفی، بی توجهی و عدم حضور مدیران خدمات شهری و شهرسازی در طول بارش های اخیر شده است؟

دولت یازدهم در کامیاران، عجب منادیان "تدبیر" و "امیدی" دارد... .

رئیس پلیس راه انتظامی کردستان گفت: این حادثه به علت انحراف به چپ سواری پژو، سرعت زیاد آن و لغزنده بودن جاده روی داده است.

به گزارش شاهو خبر؛ ساعت 18 جمعه شب بر اثر برخورد سوار پژو405 با وانت پیکان 4 نفر از سرنشینان این دو خودرو در دم جان باختند و 4 نفر دیگر نیز به شدت مجروح شدند.

این حادثه در جاده کامیاران به مریوان، در 15 کیلومتری غرب شهر، حدفاصل روستاهای "گنبده" و "آسنگران" روی داد.

سرهنگ "رمضان نادری" رئیس پلیس راه انتظامی استان کردستان در تشریح این خبر به خبرنگار ما گفت: این حادثه به علت انحراف به چپ  سواری پژو، سرعت زیاد آن و نیز بارش شدید باران و طبعا لغزنده بودن جاده روی داده است.

وی درباره مصدومین این حادثه بیان داشت: 4 تن از مجروحین این حادثه به بیمارستان سینا کامیاران فرستاده شدند که به علت وخامت حال آنان به بیمارستان های مرکز استان اعزام شدند.

 تيمي از مهندسان كشور چك، دوچرخه پرنده (Flying Bike)‌ را طراحي كرده و اميدوارند با آغاز مراحل ساخت از هفته آينده، نخستين تست پروازي در ماه آگوست (مرداد ماه) انجام شود.

به گفته طراحان، دوچرخه پرنده FBike بر روي زمين عملكردي مشابه يك دوچرخه پدالي عادي را دارد، اما با استفاده از شش ملخ الكتريكي و در حالت ايستا دوچرخه مي تواند به راحتي از زمين بلند شده و فرود بيايد.

در سيستم مفهومي مولتي كوپتر، چهار موتور الكتريكي 10 كيلووات نيروي مورد نياز براي چرخش ملخ دو قلوي جلو و عقب را تأمين مي كند و دو موتور 3.5 كيلووات نيز براي ملخ هاي اطراف كفايت مي كند.

باتري هاي ليتيوم- پليمر با مجموعه وزن 20 كيلوگرم در زير محور اصلي دوچرخه قرار مي گيرند. وزن كل دوچرخه پرنده در حالت پرواز به همراه دوچرخه سوار حدود 170 كيلوگرم تخمين زده مي شود.

عصر ايران

این کامپیوتر که با قیمت ابتدایی ۶۹۹ دلار وارد بازار می شود با پردازشگر 3.3GHz از نوع Core i3-2120 ارایه می گردد و البته با پرداخت پول بیشتر می توانید آن را ارتقا هم بدهید. کارت گرافیک هم Nvidia GeForce GT545 با یک گیگابایت رم GDDR5 است. و رم کامپیوتر نیز انتخابی از ۴ یا ۸ گیگابایت خواهد بود.

 Sharp Aqous FreeStyleSharp Blog

تلویزیون های شارپ Aquos FreeStyle مجهز به باتری داخلی بوده و سیگنال های تصویر را بصورت بی سیم دریافت می کنند. حداکثر فاصله کارکرد این تلویزیون ها 30 متر است، یعنی اگر فاصله تلویزیون تا فرستنده بیشتر از 30 متر شود تصویر قطع خواهد شد.

تلویزیون 20 اینچ FreeStyle حدود 2.5 کیلوگرم و تلویزیون 30 اینچ پرتابل شارپ نیز حدود 8.8 کیلوگرم وزن دارد. اگر سایز تلویزیون های پرتابل بزرگتر شوند آنوقت نیاز به باتری های بسیار بیشتری خواهیم داشت و در نتیجه وزن تلویزیون نیز به مراتب سنگین تر خواهد شد و در نهایت قابلیت حمل آسان آن از بین خواهد رفت.

ممکن است شارپ این تلویزیون ها را در سال جاری، ابتدا در ژاپن عرضه کند

کربلا تمام نشده است و ادامه دارد. سپاه عمر سعد و سپاه امام حسین (ع) هنوز هم هستند "کل الیوم عاشورا" یک حقیقت است و اگر بنا نداریم در لشگر امام حسین (ع) باشیم پس در لشگر عمر سعد هم نباشیم .

تصویر: آرام فاتحی/مظفر فتحی/اسماعیل باتمانی

این نیست که روز عاشورا عزاداری کنیم و در برابر مصائب سیدالشهدا(ع) اشک بریزیم بلکه روز عاشورا کاربردی و مربوط به زندگی امروز است، باید تا جایی بایستیم که امام حسین (ع) و یارانش ایستادند.

تصویر: مظفر فتحی/آرام فاتحی/ اسماعیل باتمانی

از آن روزی که اینترنت بنا شد
زن خونه ز مرد خود جدا شد

 نه چای آماده و نه استکانی  
دریغ از پختن یک لقمه نانی

سر صبحی که پی جو تا سحرگاه
موبایلش روشنه هر گاه و بی گاه

 گهی اینترنت و واتس آپ و گه چت  
پیامک میزنه این خط به اون خط

 خیالش نی بچه ش داره میمیره
خوراکش خورده یا اینکه نخورده

 خیالش نی که مردش خسته و زار  
میاد خونه شبانگاهان سر کار

سرش توی موبایلش هی میخنده  
پیامک میزنه خالی میبنده

 بجای همدمی با مرد خونه
موبایلا روز و شب همدمشونه

الهی این موبایلا را تو بشکن  
دل بیچاره ی مردا رو نشکن

قدیما مرد و زن همراه و همدل  
حالا همدم شده خط ایرانسل

الهی کابل اینترنت جدا شه  
موبایلا از دست زن ها رها شه

 از آن روزی که این تانگو بنا شد
زن خونه ز مرد خود جدا شد

سفری به پالنگان از دید یک مسافر

 باید اعتراف کنم با اینکه تلاش کرده بودیم کارهارا طبق برنامه پیش ببریم،اما رزرو نکردن جا، بی نظمی را بر روند حرکت گروه چیره کرده بود، بطوریکه می بایست پنجشنبه شب در هتل اورامان اقامت می کردیم ، ولی چون اتاق ها پر بود ، حرکت به سمت کامیاران و پالنگان را یک روز به تاخیر انداختیم و جمعه کوله بار خود را جمع کرده و هتل شادی سنندج را به قصد کامیاران ، ترک کردیم.

 شهر کامیاران نقطه ی گذر و تغییر مسیر ما به سمت روستای پالنگان است.کسب اطلاعات قبل از سفر و توصیه ی زیاد دوستان برای دیدن این منطقه ، وسوسه ی رفتن را فزونی بخشید.کامیاران در جنوب شهر سنندج و درفاصله ی 65 کیلومتری آن قرار دارد. تقریبا  در ابتدای شهر کامیاران ، تابلویی تورا به سمت پالنگان راهنمایی می کند.

در دوراهی پالنگان - روانسر ، راه را به سمت راست، کج می کنیم! و وارد جاده ی پر جاذبه ی پالنگان می شویم. 

روستای پالنگان در دهستان ژاو رود در 55 کیلومتری شمالغرب کامیاران ، در دامنه ی کوه شاهو در تنگه ای به نام دره ی تنگیور قرار دارد. عبور از این 55 کیلومتر راه ، یعنی گذر از فراز و نشیب ها و پیچ و خم های اقلیم منطقه که پوشش گیاهی و طبیعت فوق العاده ی حاکم ، هوش از سر آدمی می برد. لحظه به لحظه و قدم به قدم اینجا ، سوژه هایی مناسب برای عکاسی و دمی ایستادن و استشمام هوایی رویایی است.

روستاها با نام های مختلفی در طول جاده ی پالنگان ، دیدگانت را متوجه خود می کند. از ماویان و گشکی بگیر تا گازرخانی و نهایتا خود پالنگان! اما روستایی به نام کاشتِر ، در جایی از خود نمود بیشتری بر جای می گذارد ، آنجا که تابلوی زیارتگاه حضرت عکاشه در چندقدمی این روستا ، در خیرمقدم به مسافرین پیش دستی می کند.

روستایی که از جوار مرقد برفراز و نقلی حضرت عکاشه ، منظره ای زیبا دارد. 

عده ی زیادی در اینجا گرد هم آمده اند. فضای مرغوب خوشایندی است و مهیا برای دست نماز شدن! ما نیز خود را با این رود خروشان معنوی پیوند می دهیم و نماز ظهر و عصر را بجا می آوریم.

در کنار قبر حضرت عکاشه ، شرح مختصری از ایشان نوشته شده که در آن آمده است:«عکاشه بن محصن الاسدی ،از مردم مدینه و از یاران انصار که هنگام ورود پیامبر اسلام به مدینه ، اسلام آورد و حافظ کل قرآن و مشرف به بوسیدن مهر نبوت بوده است.»فاتحه ای نثار می کنیم و صفای باطنی می یابیم و عزم ادامه ی راه!

ترکیب رنگ های مناظر که نشات گرفته از لطافت و زمختی طبیعت است ، سبز مخملین را در کنار سختی کوه های برافراشته ، زیر گنبد آبی دوار به تماشا نشستن ، آن هم با موسیقی دلنواز رودهای جاری ، حکایتی است رویایی که باید می بودی و می دیدی...

در این اندیشه بودن تو را کافی است که صدای موسیقی کردی به همراه کف های شادی مردم در کنار جاده ، حس رمانتیکت را دو چندان کرده تا در پیچ جاده ، درجا ! پا بر ترمز نهی و خود را به جمع آنها رسانی.

همه از زن و مرد ، پیر و جوان گرداگرد گروهی جمع اند که به نوازندگی ، خوانندگی و رقص کُردی مشغولند. جای همگی شما اینجا خالی! جوان های کُردِ ساده عذار ،  دست در کمر یکدیگر ، شور و حال وجود خود را در پای می کوبند. حالی خوب دارم! حال حیات و انس و الفت با پیرامون خویش. فاصله ای بین خود و اهالی این دیار نمی یابم.

ساز آهنگ به مقصد خویش را دوباره کوک می کنیم و با نواختن آن ، صدای موسیقی کردی و طنین شادی مردم ، آهسته آهسته از ما فاصله می گیرد. انرژی بروبچه ها برای مواجه شدن با پالنگان و صرف آن برای گشت و گذار به اوج می رسد. زیبایی جاده و ارتفاعات اطراف ، بی حوصلگی ام را در رسیدن به پالنگان از بین برده است.

جاده در جایی به بالاسر پالنگان می رسد.بهترین فرصت است برای دید زدن روستا از بالا دست و داشتن یک برآورد کلی از موقعیتش در تنگه و طول و عرض آن.

از ماشین پیاده شده و دل به شیب کوه می سپاریم و غرق در سبزه ها! به قول نظامی:                                            «چو بانگ سبزه در سبزه شنیدی     ز باغ سبزه ، سبزه بر دمیدی»  

از همین بالا خود را سرازیر به روستا می کنم. بعضی وقتها بجای در، از پشت بام وارد خانه شدن مزه می دهد! بهترین تعریفی که از حالم می توانم بگویم همین است.

عادت همه ی ما شده ، زمانیکه معماری پلکانی را می شنویم ، نام و سیمای ماسوله را به یاد می آوریم. اما پالنگان نیز معماری پلّکانی دارد. حیاط هر خانه پشت بام همسایه ی مهربان اوست.

این روستا 550 سال قبل در این مکان ساخته شده است. ولی روستای اصلی که قدمتی بیش از این دارد حدود 500 متر بالاتر بوده که تقریبا تک و توک خانه ای به شکل خرابه باقی مانده است.

وجه تسمیه پالنگان گفته می شود چون از این روستا رودهای زیادی عبور می کرده ، پل های زیادی داشته که "پُل انگان" خوانده می شده است.

بعضی ها می گویند از پله های زیاد روستا گرفته شده است.

از طرفی عده ای می گویند که پالنگان تغییریافته ی کلمه ی "پال نان" که لهجه ی "هورامی" بوده و به معنی "کنار نان نشستن"است ، می باشد. در عین حال برخی نیز بر این اذعان دارند که پالنگان از "پایِ لنگ" گرفته شده است که در پایین آمدن از روستا ، لنگان لنگان راه می رفتند. یکی دیگر از دلایل نامگذاری روستا، وجود پلنگ در گذشتۀ این منطقه بوده است.

در این روستا 190 خانوار زندگی می کنند که حرفۀ اکثر آنها پرورش ماهی (به جهت تاسیس شیلات در نزدیکی روستا) و دام است.

 برای رفتن به داخل روستا می باید پلّه های فراوانی را به پایین برویم .در این مسیر، کوچه هایی در طرفین راهت قرار دارد که مسیرشان رو به بالاست. به نظر درون تنگه ای هستیم. زنان دوشادوش مردان برای رفع مایحتاج زندگی رفت و آمد میکنند. این که عبور از این معبرها برای چند بار در روز، کار دشواری باشد ،دور از ذهن نیست.

یکی از ویژگیهای پالنگان،عبور رودی از میان روستا است که آن را به دو بخش کرده است.این رود 500-600 متر آن ور تر به رود پرهیجان سیروان میریزد. "سیروان" یکی از همسفرهای ما در این راه بود، تا جایی که در ادامه سفر ، حتی تا پاوه و اورمان ، ما را تنها نگذاشت.

روستای زیبای پالنگان ، با معماری خشک چینِ قدیم ، همه ی یادگاران گذشته را در خود حفظ کرده و با چراغی روشن ، پذیرای مسافران دور و نزدیک است. همچون این کودک مسافر که با آن لب و لوچه آغشته به بستنی ، میتوان حس پاکی و بی خیال ازمسائل دنیا را در نگاهش بیابی! گویی کیفش کوکِ کوک است و دماغش چاق!

مردم روستابه مانند خانه هایشان ، محکم و مقاوم در برابر سختی های بیشمار زندگی ایستاده اند. این منطقه قحطی و جنگ را پشت سر گذاشته است.

  اینجا زندگی، سختی دارد ! مثل تأمین سوخت و صعب العبور شدن در زمستان و نبود خیلی امکانات دیگر ، ولی بسامد بالای مظاهر طبیعت ، من را به نوشتن مکنونات قلبی ام طلبیده اند:

پالنگان تا قبل از این برایم ناشناخته ای زیبا بود،اما دیری نمی پاید تمام حفرات مبهم تفکرم با اجرام عاطفه ، صفا و مهربانی مردمش جایگزین میگردد.آنجا غریبی و تنهایی واژگانی نامربوط و غلو نکرده باشم اهانت آمیز است. اهالی طوری با تو برخورد میکنندکه انگار سالهاست می شناسنت.عجب اعتماد به نفسی! در سلام برتو پیشی میگیرند،در خوش و بش با مسافران همچون میهمان در خانه ، رفتار میکنند. بارها شد که با اصرار از ما دعوت میکردند به منازلشان برویم ؛آری! در این نزدیکی،آبگیری دانم که آبش به صفا، زدوده تر از گریه عاشق است.

اگر دیار من نیز این حال و هوا را داشت، شاید از آسفالت خیابانش گل می رویید. شاید نه! حتـــــماً...

 به لحظات آخرین تماشایمان از پالنگان رسیده ایم . رو به پلّه های خروج از روستا میرویم. کودکِ پالنگانی را میبینم در اوج لذت بردن از بازی با ظرف آب معدنی!  سر و رویش همه خاک و ژولیدگی بچگانه. میخواهم بنشیند تا پرتره ای از او بگیرم وبه خیالش این گونه دست به کمر شدن، زیباترین ژستی است که میتواند بگیرد!

...و ظرف آبش را از پلّه ها رها میکند و باسرعت پی رسیدن به آن! نه از سی دی "بٍن تِن" خبری است ونه از" پِلی استیشن "!

دروازه خروج از روستا ی پالنگان ایستاده ایم که صدای جیغ و فریاد تعدادی بچه،کنجکاومان کرد. به دنبال صدا رفتیم تا به پشت در مدرسۀ روستا رسیدیم . در را که باز کردم چند تا دختر و پسر بچه مدرسه ای در حال بازی فوتبال بودن.

                                                                                                                                                یکی تیم دخترها، که 3 نفر بودن و تیم دیگه، 4 تا پسر.  گوشهام از جیغ زدن اونها داشت سوت میکشید، ولی تماشاشون آرومم میکرد و یاد آور کودکی هام بود.آخرش هم تیم دخترها بازی رو برد! این خانوم هم از بازی اخراج شده بود.

حسن ختام خیال انگیزی بود.

رفتن و ماندن،زیر آسمان نیلگون آبی،رنگ دیگری دارد. دراین خاک ، مثل دل مردمان کهنش ، هنوز میتوان مأمنی یافت. فارغ از هجوم سنگین اخبـــــار! خبر از سادگی است و روشنایی چشمانی که باز میشوندصبحدم با نور. مردمانش صبورند و سنگین و سیاه چشم. موسیقی طبیعت و شب های پر ستاره اش ، اما رمان نانوشته ای است که می برندت به تاریخ! انگار ستارگان کوچ کرده شهرمان اینجا جمعند، در این اردیبهشتِ بهشتی!