گروه هنرهای نمایشی توسکا و سیر تا پیاز تئاتر کامیاران

آینده هنری اگر نامعلوم باشد ممکن است هنرمند به ورطه ناامیدی پرتاب گردد و هنر نزد وی در این ورطه به پشیزی نیارزد، اما هنرمند ققنوس وار برمی خیزد و از خاکستر خود دوباره جان گرفته و بیرون می جهد، نرخ طلا می یابد و دوباره اوج می گیرد. بدین خاطر است که هنر همیشه مانی و ماندگار است.

به گزارش شاهو خبر؛ در اواسط دهه 60 با تشکیل گروه های نمایشی وابسته به امورتربیتی و کانون های فرهنگی، تئاتر در کامیاران تولدی دیگر یافت؛ تا قبل از این دوران اگر هم گروه های پراکنده ایی در این شهر فعالیت داشتند تاریخچه ایی از آن در دست نیست. گروه های نمایشی وابسته به امور تربیتی خیلی زود جای خود را در میان مردم باز کرده و بازیگران توانمندی را معرفی کردند که چهره بسیاری از آنها هنوز برای شهروندان یادآور خاطرات آن دوران هاست.

در اوایل دهه 80 و بعد از تشکیل انجمن نمایش در کامیاران گروه های بیشتری به نمایش و اجرای تئاتر روی آوردند، گروه هنرهای نمایشی "توسکا" به سرپرستی "هیوا شاه ویسی" از جمله این گروه ها بود که در کنار فعالیت های انجمن نمایش این شهر شکل اولیه خود را یافته و با اجراهای داخل و خارج شهرستان توانست خود را به عنوان گروه نمایشی پیشرو مطرح نماید.

این گروه هم زمان با افول انجمن های هنری و فرهنگی وابسته به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی در اواسط دهه 80 مدتی از هم پاشیدگی را تجربه کرد تا اینکه در سال 93 با عزم همکاران قدیمی دوباره به اوج فعالیت های نمایشی خود بازگشته است.

در میانه تمرین نمایش کمدی " زن امروزی" با حضور بیشتراعضای گروه درباره مسائل و مشکلات گروه توسکا و همچنین تئاتر امروز کامیاران میزگردی را تشکیل دادیم، حاصل این میزگرد به صورت پرسش و پاسخ در ادامه می آید:

در آوان تشکیل گروه هنرهای نمایشی توسکا چگونه خود را به جامعه هنری معرفی نمودید؟

هیوا شاه ویسی: گروه هنرهای نمایشی توسکا در برهه زمانی شکل گرفت که بیش از 18 گروه نمایشی در کامیاران فعالیت هنری داشتند؛ این وضعیت به گونه ایی بود که برای مطرح شدن باید ابتدا در جشنواره های داخل شهرستان شرکت می کردی تا به عنوان گروه نمایشی مطرح خود را معرفی نمایی؛ ما نیز با نمایش "امشب باید بارانی شود" گروه توسکا را به جامعه هنری معرف کردیم.

آیا در بازار پررونق تئاتر دهه 70 و وجود گروه هایی با بازیگران باتجربه وپیشکسوت توانستید به کارتان ادامه دهید؟

هیوا شاه ویسی: به راستی که گروه هایی فعالیت می کردند که شخصیت های مطرح نمایش کامیاران با کوله باری از تجربه در آنها فعالیت داشتند و این افراد از وزنه های سنگین هر گروه و هر اجرا ونمایشی بودند،  زیرا باعث روی آوردن تماشاگران زیادی به سالن های نمایش می شدند؛ گروه توسکا نیز متشکل ازافراد جوان و پیشکسوت بود و با اجراهای مداوم و مورد پسند توانست خود را مطرح نماید.

اولین کار گروه را با چه نمایشی شروع کردید؟

سبحان فتحی: اجرای اول گروه "خواستگاری2000" نام داشت که کار طنز اجتماعی وانتقادی بود و به علت جو آن دوران که بیشتر نمایش های طنز مورد پسند بود ما نیز این کار را به عنوان شروع اجراهای گروه به روی صحنه  بردیم، البته ما نیم نگاهی به مسائل اجتماعی درون جامعه  داشتیم و بدین خاطر عواید حاصل از نمایش این کار در شهرهای کامیاران، بانه، جوانرود و روانسر را به "انجمن بیماران کلیوی کردستان" اهدا نمودیم.

گروه توسکا در کارهای عروسکی نیز فعالیت داشت و نمایش های عروسکی گروه مطرح بودند.

هیوا شاه ویسی: به علت اینکه چندین نفر از اعضای گروه با کار عروسکی آشنایی داشتند در این زمینه نیز فعالیت داشتیم، به خصوص جشنواره های نمایش عروسکی بسیاری در داخل و خارج استان برگزار می شد و گروه های هنری و نمایشی نیز تجارب فراوانی دراین زمینه داشتند. گروه توسکا نمایش عروسکی "دةنگی چاوانی نةشمیل" رابه زبان کوردی برای "جشنواره یونی ما مبارک" آماده داشت و ماه ها کار آماده سازی عروسک های نمایش و تمرینات فشرده را پشت سر گذاشتیم که متأسفانه به علل های مختلف نتوانستیم در جشنواره حاضر شویم.

پس از ماهها تمرین و صرف هزینه های مالی چراباید نمایشی آماده به جشنواره نرسد؟

حمیدرضا محمدی: یکی از علت ها طبعا این بوده که گروه های نمایشی فعال برای شرکت در جشنواره ها باید مجوز خود را از انجمن های نمایش وابسته به اداره ارشاد دریافت نمایند و در آن زمان نیز به علت مدیریت ضعیف و کج دار مسئولین وقت انجمن به زعم نارضایتی از فعالیت های گروه توسکا این مجوز صادر نشد و اولین کار عروسکی گروه ناکام ماند.

در اوج فعالیت های گروه توسکا نمایش های زیادی از شما بر روی صحنه رفت و هنوز این نمایش ها در ذهن دوستداران تئاتر زنده است.

سبحان فتحی: اعضای گروه توسکا صرفا در وادی نمایش کار می کردند و به حاشیه ها توجه نداشتند، قصد اعضا این بود که در اشاعه هنرهای نمایشی فعالیت داشته باشد و بدین ترتیب نمایش هایی چون "آخرین زمان" و "رؤیای بیداری" را کار کردیم که بعد ازگذشت چندین سال ازاجرای آنها، هنوزاز آن  یاد می شود.

با این وجود چرا فتیله روشنایی گروه توسکا در اوج فعالیت هایش خاموش شد؟

هیوا شاه ویسی: وجود گروه های فراوان نمایشی گرچه به غنای تئاتر شهر یاری می رساند اما اتصال به انجمن نمایش و اصرار اداره فرهنگ وارشاد به این اتصال نامیمون باعث می شد که افراد و گروه ها از کار تئاتر و نمایش زده شوند زیرا آزادی عمل به هیچ وجه وجود نداشت.

سبحان فتحی: برای اجرای هر کار نمایشی باید مجوزی دریافت می شد و هفت خوانی نیز برای دریافت مجوز در نظر گرفته شده بود که باید عطای کار را به لقایش می بخشیدی؛ همچنین عدم دریافت کمک های مالی که صرفا به گروه های خاص و نزدیک به انجمن نمایش اختصاص می یافت خود از موارد از هم پاشیدگی گروه ها بود. این جریان ها باعث شد که بعد از کار و اجرای نمایش "جنگ جنگه" که در حیطه دفاع مقدس کار شده بود عملا پایه های تشکیل دهنده گروه توسکا به لرزه درآید و دوران افول آن شروع شود.

حال بعد از چند سال دوباره گروه توسکا از افول خارج شده و فعالیت خود را در دوره جدید آغاز کرده است.

هیوا شاه ویسی: دقیقا این گونه است، زندگی چهره های گوناگونی به ما آدمیان نشان می دهد؛ چهره هایی از کامیابی ها وناکامی ها همیشه متصور است وهنرمند گرچه ممکن است از هنرش دوری گزیند اما در برهه هایی از این زندگی به منشاء وجودی خود باز می گردد. توسکا نیز منشاء ماست.

نظر دیگر دوستان در این رابطه چیست؟

فاطمه عطایی: آینده هنری اگر نامعلوم باشد ممکن است هنرمند به ورطه ناامیدی پرتاب گردد و هنر نزد وی در این ورطه به پشیزی نیارزد، اما هنرمند ققنوس وار برمی خیزد و از خاکستر خود دوباره جان گرفته و بیرون می جهد، نرخ طلا می یابد و دوباره اوج می گیرد. بدین خاطر است که هنر همیشه مانی و ماندگار است.گروه توسکا نیز با تصمیم ققنوس وار همکاران دوباره شکل گرفت و راه خود را برای بودن پیدا نمود.

این فعالیت دوباره را چگونه آغاز نمودید، آیا آغاز تئاتر را با آماده کردن تئاتر به سرانجام رساندید؟

سبحان فتحی: همان گونه که همکاران گفتند در سال 93 دوره جدید کار گروهی در گروه هنرهای نماشی توسکا را آغاز کردیم و قطعا ابتدا برای کار چند نمایش را آماده تمرین داشتیم و در مورد اجرای آنها با هم دیگر یه تبادل نظر پرداختیم.

هیوا شاه ویسی:  برای کار ابتدایی نمایش عروسکی "شازده وگل" را تمرین نمودیم و از همان ابتدا در چند جشنواره شرکت داشتیم، این نمایش عروسکی هنوز هم بر روی صحنه می رود و قصد داریم چند اجرای دیگر از این نمایش را برای دوستداران نمایش های عروسکی به روی صحنه ببریم.

آخرین کار نمایشی که اکنون تمرین می کنید چه نام دارد و داستان آن در چه ژانری نوشته شده است؟

حمیدرضا محمدی: علاوه بر تمرین نمایش کمدی و موزیکال "زن امروزی"در حال تمرین نمایش "چنددقیقه زندگی.." هستیم و می خواهیم این نمایش را برای عموم اجرا نماییم، ژانر آن اجتماعی است و درون مایه هایی از طنز را نیز با خود به همراه دارد.

سخن آخر:

هیوا شاه ویسی: امیدواریم به روزهای اوج کار نمایش و روشنایی صحنه های تئاتر در این شهر بازگردیم.

فاطمه عطایی: نگاه ها باید به وادی هنر تغییر یابد و آنچه که ملزومات هنر و هنرمند بودن است بی شائبه در اختیارشان قرار گیرد.

سبحان فتحی: سروسامان دادن به وضعیت انجمن نمایش کامیاران آرزوی دیرینه ماست که امیدواریم به زودی شاهد این سامان یافتن باشیم.

حمیدرضا محمدی: کار تئاتر در این شهر به مانند دیگر شهرها کاری سخت و طاقت فرساست، باید در مقابل مشکلات ایستاد و نمایش زندگی را کارگردانی کرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: